W dniu 5 czerwca 2018 r. Sąd Najwyższy podjał w sprawie o sygn. akt III CZP 50/17 uchwałę w składzie 7 sędziów, stanowiącą odpowiedź na pytanie prawne Sądu Okręgowego w Poznaniu. Wątpliwości toruńskiego sądu dotyczyły możliwości powstania z mocy prawa służebności przesyłu, zaś ich źródłem był zwrot w orzecznictwie Sądu Najwyższego zapoczątkowany w maju 2016 r., w myśl którego dopuszczono taki sposób powstania rzeczonego prawa.
Sąd Okręgowy w Toruniu sformułowa dwa pytania:
1. Czy uzyskanie na własność przez przedsiębiorstwo państwowe urządzeń przesyłowych, posadowionych na nieruchomościach należących wówczas do Skarbu Państwa, na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 1991 r., Nr 2, poz. 6) spowodowało uzyskanie przez to przedsiębiorstwo z mocy prawa - jako prawa związanego z własnością urządzeń - służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu obciążającego te nieruchomości?
2. Czy przedsiębiorstwo przesyłowe jako posiadacz służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu, pozostawało w dobrej czy w złej wierze oraz w jakiej dacie rozpoczął się bieg terminu zasiedzenia tej służebności, na rzecz tego przedsiębiorstwa?
Odmawiając udzielenia odpowiedzi na drugie z pytań, Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził jednak, że nabycie przez przedsiębiorstwo państwowe - na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 1991 r. Nr 2, poz. 6) - własności urządzeń przesyłowych posadowionych na nieruchomościach należących do Skarbu Państwa nie spowodowało uzyskania przez to przedsiębiorstwo z mocy prawa służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu obciążającej te nieruchomości.
Po publikacji uzasadnienia uchwały przedstawimy szerszy komentarz w sprawie.
